Pomiń nawigację

Apostolstwo Matki Bożej patronki dobrej śmierci

Cel działalności

Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci jest powszechnym stowarzyszeniem modlitewnym, otwartym dla wszystkich chrześcijan bez wyjątku, by zapewnić im wytrwanie w łasce uświęcającej, a wraz z nią łaskę dobrej szczęśliwej śmierci. Jako hasło i motto życia Stowarzyszenie podsuwa swoim członkom słowa tak często powtarzane przez Chrystusa w Ewangelii: „Czuwajcie... Módlcie się... Bądźcie gotowi!”.

 

Początki

Apostolstwo Dobrej Śmierci zostało zatwierdzone przez Papieża Piusa X, dnia 22 lipca 1908r. i powierzone opiece misjonarzy ze Zgromadzenia Najświętszej Maryi Panny we Francji (z siedzibą w Tichebray).

30 maja 1987r. Prymas Polski kard. Józef Glemp oficjalnie zatwierdził Polską Filię Stowarzyszenia w Górce Klasztornej. Opiekę nad Apostolstwem Dobrej Śmierci w Polsce sprawują Misjonarze Świętej Rodziny.

W naszej parafii Apostolstwo Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci zostało powołane 25 lipca 1999r. Od tego czasu w intencji Apostolstwa sprawowana jest co miesiąc msza św. oraz odmawiany różaniec do Siedmiu Boleści Matki Bożej.

Stowarzyszenie zrzesza około 700 członków mających udział w zasługach płynących z wspólnych modlitw. Członkowie apostolstwa uczestniczą w przywilejach i łaskach będących owocami odprawianych w ich intencjach mszach świętych, we wszystkie dni roku na terenie całej Polski, a także w Święta Patronalne Stowarzyszenia i dni odpustu zupełnego: 19 marca, 31 maja, 15 i 29 września i l października.

Stowarzyszenie poprzez oddanie pod szczególną opiekę Matki Bożej i pobudzenie swoich członków do życia zgodnego z Ewangelią, stara się podtrzymywać nadzieję ich w duszach.

Zasadniczym celem wszystkich wysiłków Stowarzyszenia jest przygotowanie wiernych do dobrej śmierci przez życie modlitwą i spełnianie dobrych uczynków.

 

Matka Boża Dobrej Śmierci

 

Wstępujący do Stowarzyszenia poprzez swoje modlitwy i ofiary pragną wyjednywać:

* dla wiernych katolików - wytrwanie w łasce uświęcającej,
* dla obojętnych religijnie i grzeszników - łaskę nawrócenia,
* dla wszystkich - łaskę dobrej i szczęśliwej śmierci.

Realizujący ten cel często kierują swe myśli ku wieczności i starają się wystrzegać grzechu, aby być gotowym na śmierć w każdej chwili.

Apostolstwo Dobrej Śmierci jest dziełem prowadzącym do wytrwania, obejmującym całe życie swoich członków, ukierunkowując je na cel ostateczny, jakim jest szczęśliwa wieczność. Przypomina ono wszystkim wielką sprawę zbawienia, żąda od nich osobistej, bezpośredniej współpracy, a przez to współdziałanie, będące długim ćwiczeniem przygotowującym do śmierci, zapewnia przemożną opiekę Maryi na ostatnie chwile życia.

Stowarzyszenie nie jest tylko wkładem wspólnych modlitw i dobrych uczynków wszystkich członków dla dobra ogółu, ale stanowi związek gorliwości i apostolstwa, wzywający wszystkich ludzi, aby w godzinie śmier­ci schronili się pod opiekę Matki Jezusa stojącej u stóp Krzyża.

Stowarzyszenie Matki Bożej Dobrej Śmierci jest też odgłosem powszechnej nauki Kościoła i odpowiada wrodzonej potrzebie serca chrześcijan żyjących na tym świecie. Jest ono w żywej i konkretnej formie wiernym wyrazem pobożnego wezwania, którym kończymy Pozdrowienie Anielskie: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen”. Z tego też tytułu, Apostolstwo Dobrej Śmierci dzięki modlitwie i opiece Matki wszelkich łask jest dla ludzi dobrej woli rękojmią bogobojnego życia, zapewnieniem szczęśliwej śmierci i „paszportem do Nieba”.

Dzięki przypomnieniu o śmierci, modlitwom i uczestnictwu w ofierze eucharystycznej Apostolstwo Dobrej Śmierci jest bardzo często skutecznym środkiem wytrwania i pewną rękojmią zbawienia dla osób chroniących się w jego szeregach.

Niech świadomość przynależności do Apostolstwa Dobrej Śmierci i oddania się pod szczególną opiekę Matki Najświętszej pobudza nas do większej ufności, gorliwości i apostolstwa.

 

Patroni dobrej śmierci

Kiedy czytamy żywoty świętych, zaskakuje nas ich spokojny, a nawet pogodny stosunek do śmierci. Święci przypominają nam, że śmierć jest bramą wiodącą do Pana Boga. Celem życia doczesnego jest zasłużenie na wieczność z Wszechmogącym. Stąd uzasadnione jest pytanie o dobrą śmierć.

Dobra, szczęśliwa śmierć to taka, która przychodzi, gdy jesteśmy w stanie łaski uświęcającej. To śmierć bez grzechu ciężkiego, która pozwala mieć nadzieję na wstąpienie na drogę do nieba. Znakiem dobrej śmierci jest krzyż. Dlatego konającym podaje się do ucałowania krucyfiks – znak krzyża, na którym Chrystus przezwyciężył śmierć.

Pierwszą patronką dobrej śmierci jest Boża Rodzicielka. Do Niej zwracamy się w modlitwie: „Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi teraz i w godzinę śmierci naszej”.

Oprócz Maryi patronami dobrej śmierci są: św. Michał Archanioł, św. Jan Chrzciciel, św. Józef, św. Barbara, Anioł Stróż i patron każdego z nas.

Św. Michał Archanioł jako pierwszy stawił czoła Lucyferowi, gdy ten zbuntował się przeciw Bogu pociągając za sobą część aniołów. W naszej drodze ku wieczności możemy szukać w nim oparcia, bowiem – według tradycji chrześcijańskiej – stoi on u wezgłowia umierającego i towarzyszy mu w drodze na sąd Boży.

Św. Jan Chrzciciel zapowiadał nadejście Jezusa, a potem udzielił Mu chrztu. Zginął, naraziwszy się Herodowi Antypasowi, któremu publicznie wypominał niemoralne życie. To do św. Jana Chrzciciela zwracamy się w litanii, aby dopomógł nam w godzinę śmierci i „przy sądzie za nami wstawić się raczył”.

Okoliczności śmierci św. Józefa nie są znane, ale z Ewangelii wynika, że zmarł, zanim Jezus zaczął nauczać publicznie. Umierał więc z pewnością w obecności Jezusa i Maryi. Z tego powodu uznaje się go za jednego z najważniejszych patronów dobrej śmierci.

Św. Barbara żyła w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Gdy jej ojciec, poganin, dowiedział się, że przyjęła chrzest, postawił ją przed sądem i sam wykonał wyrok skazujący ją na śmierć przez ścięcie. Przypisuje się jej moc chronienia przed nagłym zgonem bez opatrzenia sakramentami świętymi. Dlatego za patronkę obrali ją sobie m.in. ludzie, których zawody związane są z ryzykiem wypadku: górnicy, hutnicy czy żołnierze. Przedstawiana jest zazwyczaj z kielichem, gdyż według tradycji anioł przyniósł jej Komunię Świętą do wieży, w której była więziona.

tekst za stroną www: http://podwyzrz.rzeszow.opoka.org.pl/kregi/smierc.htm

© parafia p.w. św. brata Alberta, Żory 2008